นักข่าวเชี่ยวชาญในการสร้างและสะท้อนความรู้สึกของประชาชน มันเป็นกระบวนการที่ตอบสนองซึ่งกันและกัน: การแสดงภาพข่าวสร้างความรู้สึก จากนั้นอารมณ์ความรู้สึกจะดึงกลับเข้าสู่ภาพข่าว ปรากฏการณ์นี้สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนในวิธีการรายงานและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการลาออกของนายกรัฐมนตรีเกลดีส์ เบเรจิกเลียนแห่งรัฐนิวเซาท์เวลส์ ปัญหาคือความรู้สึกนึกคิดของสาธารณะไม่ได้ผูกติดอยู่กับข้อเท็จจริงที่แฝงอยู่เสมอไป ดังนั้น สื่อสารมวลชนที่ยังคงสะท้อน
ความรู้สึกเช่นนั้นก็มีแนวโน้มที่จะไม่ได้รับการเอาใจใส่เช่นกัน
ความรู้สึกเกี่ยวกับ Berejiklian มีพื้นฐานมาจากเรื่องเล่าเกี่ยวกับผู้หญิงที่ดีและนายกรัฐมนตรีของรัฐที่ยอดเยี่ยมซึ่งถูกแฟนจอมโกงหลอกใช้ความสัมพันธ์ของเขากับเธอในทางที่ผิดเพื่อมุ่งความสนใจไปในทางที่ทำให้เขาถูกสอบสวนเรื่องการทุจริต ในกระบวนการนี้ เขาลากเธอลงไปกับเขา
โดยเนื้อแท้แล้ว มันคือนิทานที่เราคุ้นเคย อาจเคยสัมผัสมาก่อนด้วยซ้ำ: คนดีที่ตัดสินใจด้วยหัวใจจนกระทั่งเผชิญหน้ากับความจริงที่อัปลักษณ์ หัวใจที่เต้นแรงเย็นชาจนไม่อาจเห็นอกเห็นใจกับสถานการณ์นี้? การรายงานข่าวการลาออกของ Berejiklian ส่วนใหญ่ได้นำมาและป้อนเข้าสู่การเล่าเรื่องนี้
มันเคยได้ผลกับเธอมาก่อนตอนที่เธอปรากฏตัวต่อหน้า ICAC ครั้งแรกในเดือนตุลาคม 2020 ดังนั้นเธอจึงไม่สงสัยเลยว่ามันจะได้ผลอีกครั้ง เธอได้รับการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง
ในการบอกเล่านี้คณะกรรมการอิสระต่อต้านการทุจริตแห่งรัฐนิวเซาท์เวลส์จงใจลดระดับอำนาจสูงสุดของเธอลงจนสร้างความเสียหายต่อสวัสดิภาพของประชาชน ทำให้รัฐบาลหยุดชะงักในช่วงเวลาสำคัญของการแพร่ระบาด ในการบอกเล่านี้ ICAC กลายเป็นผู้กระทำผิด แทนที่จะหยุดการสืบสวนจนกว่าสวรรค์จะรู้ว่าเมื่อไหร่ – การแพร่ระบาดสิ้นสุดลง การเลือกตั้งระดับรัฐบาลกลางเสร็จสิ้น – การผลักดันโดยไม่คำนึงถึงความรับผิดชอบ
ข้อเท็จจริงคือ ICAC กำลังสอบสวนการจัดสรรเงินภาษีของผู้เสียภาษีประมาณ 35.5 ล้านดอลลาร์ที่ต้องสงสัย โดยแบ่งเป็น30 ล้านดอลลาร์ให้กับพิพิธภัณฑ์ดนตรี Riverina ที่ Wagga Wagga และ5.5 ล้านดอลลาร์ให้กับสโมสรยิงปืนดินเหนียวในท้องถิ่น
ICAC กำลังตรวจสอบว่า Berejiklian ขณะที่เหรัญญิกของ NSW
อนุญาตหรือสนับสนุนพฤติกรรมที่ทุจริตโดยอดีตแฟนหนุ่มของเธอ ซึ่งเป็นอดีต ส.ส. พรรคเสรีนิยมของ Wagga Wagga, Daryl Maguire ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการจัดสรรเหล่านั้นหรือไม่
ICAC กล่าวว่ากำลังตรวจสอบว่าระหว่างปี 2012 ถึง 2018 Berejiklian มีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ “ประกอบขึ้นหรือเกี่ยวข้องกับการละเมิดความไว้วางใจสาธารณะ” โดยปฏิบัติหน้าที่สาธารณะที่เกี่ยวข้องกับบทบาทสาธารณะของเธอและความสัมพันธ์ส่วนตัวของเธอกับ Maguire
กล่าวว่าจะเริ่มการไต่สวนสี่สัปดาห์สำหรับคำถามเหล่านี้ในวันที่ 18 ตุลาคม
ไม่ควรสันนิษฐานว่า ICAC จะทำการค้นพบในทางลบต่อ Berejiklian ในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันในปี 1983 เนวิลล์ วรัน ยืนอยู่ข้างๆ ในฐานะนายกรัฐมนตรีระหว่างคณะกรรมาธิการการทุจริตในลีกรักบี้ เขาได้รับการยกเว้นโทษและกลับมาทำงานต่อ
ดังนั้น ข้อเท็จจริงเพิ่มเติมในกรณีนี้ก็คือ Berejiklian เลือกที่จะลาออกแทนที่จะยืนเฉย
เป็นการเดิมพันที่ยุติธรรมที่เธอรู้สึกไม่สบายใจที่คาดว่า NSW จะอยู่ในมือของรองประธานาธิบดีจอห์น บาริลาโร จากพรรค National Party ของเธอไม่ว่าจะนานเท่าใดก็ตาม การลาออกของเธอทำให้รัฐได้รับนายกรัฐมนตรีคนใหม่จากพรรคเสรีนิยม มันเป็นทางเลือกที่คำนวณได้
ICAC ไม่ใช่คำสาปแช่ง ใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับกิจการสาธารณะใน NSW ก่อนปี 1988 เมื่อ ICAC ก่อตั้งขึ้น – เจ้าหน้าที่ของรัฐ นักการเมือง นักข่าว – รู้ว่าบางส่วนของการบริหารของรัฐเต็มไปด้วยการทุจริต ตำรวจ การวางแผน คุก หรือแม้แต่ผู้พิพากษา: เรื่องอื้อฉาวซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลืนกินพวกเขาทั้งหมด
ICAC ได้รับและยังคงเป็นพลังที่โดดเด่นในด้านดี
เรื่องที่น่าเศร้าก็คือ Nick Greiner นายกรัฐมนตรีฝ่ายเสรีนิยมที่กล้าหาญที่จะก่อตั้งมันขึ้นมา กลายเป็นหนึ่งในเหยื่อรายแรกๆ ของมัน ในปี พ.ศ. 2535 ICAC พบว่าเขาใช้ตำแหน่งในทางที่ผิดเพื่อประกันการลาออกของส.ส.อิสระเพื่อประโยชน์ทางการเมือง กรีนเนอร์ล้มลงบนดาบของเขา
เพิ่มเติม: ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย: O’Farrell และ Greiner ทำผิดกติกาของ ICAC อย่างไร
เป็นคำแนะนำให้พิจารณาว่าคณะรัฐมนตรีของมอร์ริสันจะรอดชีวิตจากการสอบสวนของ ICAC ได้กี่คน
ความขัดแย้งทางผลประโยชน์ที่ถูกกล่าวหาของ Berejiklian ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย มันเกี่ยวข้องกับเงินสาธารณะจำนวนมากในแบบฝึกหัดที่เธอเคยปฏิเสธว่าเป็น ” หมูถัง “
คำที่ทำลายล้างนี้ ซึ่งไม่เป็นอันตรายเมื่อพูดซ้ำๆ แท้จริงแล้วเกี่ยวกับการแจกจ่ายเงินสาธารณะอย่างไม่เหมาะสม เป็นรูปแบบหนึ่งของการซื้อเสียง ดังที่ได้แสดงให้เห็นในขบวนการค้าแข้งที่รัฐบาลสหพันธรัฐดำเนินการเกี่ยวกับเงินสนับสนุนด้านกีฬา เงินช่วยเหลือด้านความมั่นคงชุมชน และที่จอดรถ
ICAC มีอยู่เพื่อขจัดสิ่งเหล่านี้และวิธีอื่น ๆ ที่ทำให้กระบวนการประชาธิปไตยเสียหาย
เป็นโศกนาฏกรรมส่วนบุคคลอย่างไม่ต้องสงสัยสำหรับ Berejiklian ที่เธอพบว่าจำเป็นต้องลาออก และเป็นความโชคร้ายของรัฐที่ต้องสูญเสียนายกรัฐมนตรีซึ่งได้รับการยกย่องจากสาธารณชน
อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนึกคิดที่คลุมเครือคลุมเครือในประเด็นพื้นฐานของความน่าคบหาในชีวิตสาธารณะนั้นไม่ได้ช่วยอะไรสาธารณะเลย
